ភ្នំពេញ: យ៉ាងហោចណាស់មានកុមារកម្ពុជាចំនួន ៧០០ នាក់ត្រូវបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យថាមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ១ ដែលបណ្តាលមកពីកង្វះអាំងស៊ុយលីន ឬការផលិតអាំងស៊ុយលីនមិនគ្រប់គ្រាន់ដោយលំពែងក្នុងរយៈពេលមួយទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ។ អ្នកជំនាញនៅតែមិនច្បាស់ពីមូលហេតុពិតប្រាកដនៃការកើនឡើងនេះ។

លោកសាស្ត្រាចារ្យ ឃុន លាងឈុន នាយករងមន្ទីរពេទ្យជ័យវរ្ម័នទី៧ បានបញ្ជាក់នៅថ្ងៃទី១ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៤ ថាចំនួនកុមារដែលត្រូវបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យថាមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ១ នៅមន្ទីរពេទ្យគន្ធបុប្ផាក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ និងខេត្តសៀមរាប មានដល់ទៅ៦៩៨នាក់ ក្នុងនោះមាន៣០៩នាក់ ត្រូវបានរកឃើញនៅមន្ទីរពេទ្យគន្ធបុប្ផា ខេត្តសៀមរាប។ ក្នុងរយៈពេល ១០ ឆ្នាំកន្លងមកនេះ មានការកើនឡើងប្រចាំឆ្នាំរហូតដល់ ២០ករណី ដែលភាគច្រើនប៉ះពាល់ដល់កុមារដែលមានអាយុពី៤ទៅ១៤ឆ្នាំ។ ជាអកុសលបច្ចុប្បន្នមិនមិនទាន់មានថ្នាំព្យាបាលជម្ងឺទឹកនោមផ្អែមនៅឡើយទេនៅទូទាំងពិភពលោកទេ។

លោកសាស្ត្រាចារ្យ ឃុន លាងឈុន ពន្យល់ថា “ជំងឺទឹកនោមផ្អែម គឺជាជំងឺដែលកំណត់ដោយជាតិស្ករក្នុងឈាមខ្ពស់ ដោយសារភាពធន់នឹងអាំងស៊ុយលីន និងការផលិតអាំងស៊ុយលីនមិនគ្រប់គ្រាន់។ គាត់បានពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលរាងកាយពឹងផ្អែកលើប្រភពថាមពលសំខាន់ៗចំនួនបីគឺប្រូតេអ៊ីន ខ្លាញ់ និងស្ករ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ជាតិស្ករចំពោះអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមមិនអាចប្រើប្រាស់បានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពនោះទេ តម្រូវឱ្យមានការបំប្លែងថាមពលពីជាតិខ្លាញ់ ដែលអាចនាំឱ្យមានរោគសញ្ញាផ្សេងៗ។ រោគសញ្ញាចម្បងទាំងបួនគឺការញ៉ាំច្រើនហួសប្រមាណ ស្រកទម្ងន់ ស្រេកទឹកខ្លាំង និងនោមញឹកញាប់ ដោយកុមារតែងតែបង្ហាញភាពអស់កម្លាំងខ្លាំង។

លោកសាស្ត្រាចារ្យ ឃុន លាងឈុន បានសង្កត់ធ្ងន់លើភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ១ ដែលបង្ហាញឱ្យឃើញនៅពេលដែលការរំលាយអាហារអាំងស៊ុយលីនត្រូវបានរំខានទាំងស្រុង។ ប្រសិនបើមិនបានព្យាបាលទាន់ពេលទេកុមារអាចនឹងសន្លប់ឬអាចស្លាប់។ មូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការព្យាបាលជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ១គឺការគ្រប់គ្រងអាំងស៊ុយលីនដែលមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ការគ្រប់គ្រងស្ថានភាព៕